#آسمان من

You only feel it when it's lost

Getting through still has a cost

Quietly, it slips through your fingers love

Falling from you drop by drop

What I had left here

I just held it tight

So someone with your eyes

Might come in time

To hold me like water

.Or Christ, hold me like a knife

#آسمان من...

اینم برای این‌که ۹، ۱۰، ۱۱ فروردین رو یادم نره. #آسمان من...

ترسناکه، ولی تجربه‌ست. این‌جوری بهش فکر کن‌ و لذت ببر ازش و به‌قول سمانه، گلاویز نشو باهاش. #آسمان من...

پی‌ام‌اسم و یادم افتاد آلبوم ابراهیم چاوشی وجود داره. پس دارم گوش می‌کنمش تا به گا برم. احتمالا دارم overreact می‌کنم ولی امشب ناراحتم خیلی و ذهنم درگیر شد به‌خاطر حرفاش. انگار من اصرار کردم مثلا. انی‌ویز، الان آیه کابوس آرمان گرشاسبی رو فرستاد و حتی از در آستانه پیری هم بیشتر نابودم کرد.

«دارد کابوس رفتن مرا، این تنها بودن مرا، شکنجه می‌دهد، ولی نمی‌کشد.»

#آسمان من...

برای سه مهر هم باید بنویسم که باد در موهایت، اولین آهنگی بود که در ۲۲ سالگی گوش کردم. اینترنت بد بود، اسپاتیفای وصل نمیشد و مجبور شدم برگردم به موزیک‌های روی خود گوشی‌م. چشمم خورد به باد در موهایت. و وایب همین روزها رو داره. امید و واهمه توأمان. خلاصه که باد در موهایت از دیشب روی تکراره، روز تولدم به هشتگ زدن و ریتوییت کردن گذشت، تبریک‌های زیبایی گرفتم از آدم‌هایی که می‌دونم اینکه در این اوضاع به یادم بودن، چقدر معناداره. کل امروز، بهار خونه ما بود و بیشتر از همیشه بغلش کردم. به این فکر می‌کردم که کاش بعدها بهش بگم که توی تولد ۲۲ سالگی‌م، فقط به این فکر می‌کردم که کاش تو در دنیای آزادتری بزرگ بشی. کاش در ایران بدون جمهوری اسلامی پا به مدرسه بذاری. و این کاش‌ها به واقعیت پیوسته باشه. بچه‌ی نازم. جوری دوستش دارم که هیچ‌کس دیگه‌ای رو دوست نداشتم.و به این فکر کردم که ۲۲ سالگی، زیاد از حد تعیین‌کننده‌ست. هم در ابعاد شخصی و هم اجتماعی. سال دیگه اینموقع، ممکنه همه‌چیز کاملا از همه لحاظ متفاوت شده باشه.یه نامه برای FutureMe هم نوشتم که سال دیگه به دستم برسه.دیگه همین. راستش بین این همه بگایی، ۲۲ تیلور رو هم گوش کردم.و امیدوارم.سوم مهر ۰۱ #آسمان من...ادامه مطلب

«که از یادت نمی‌کاهم، اگه سنگم بیاره همین شعرِ مریضم، ویروس تو داره.» #آسمان من...

آدم‌های صبح تا ظهر شیش تیر، اون ویدیوی جشن، گرمای سگی شیش تیر، پونزده هزار قدم، بغضم در کنسرت همایون وسط هوای زمزمه‌هایت و آسمان ابری، و اشکی که بطور عجیبی موقع خوندن اون آهنگ دیار عاشقی‌هایم بالاخره سرازیر شد، یادم بمونه همش رو. که روز قشنگی بود. خسته‌ام و له. و فردا با تصمیم‌هام تنهام. ولی نمی‌دونم. تابستون هم می‌گذره. بارون میاد باز. من تصمیم‌هام رو عملی می‌کنم و زندگی زیبا میشه. احتمالا.

#آسمان من...

امروز بعد دو هفته بالاخره از خونه زدیم بیرون و با رعایت کامل نکات ایمنی رفتیم خونه‌ی پوران اینا. نکته‌ی غم‌انگیزش این بود که موقع خداحافظی دلم می‌خواست بغلشون کنم و بگم توروخدا مواظب باشین. دلم می‌خوا #آسمان من...ادامه مطلب

نمیدونم بعد چندوقت الان یادت افتادم، ولی احتمالا بخاطر اینه که نصفه شبی یهو احساس کردم فشارم افتاده و باید برم صبحونه بخورم و خب نشسته بودم رو صندلی و خامه رو با مربا آلبالو ترکیب می‌کردم و منتظر بودم #آسمان من...ادامه مطلب

همه خوشدل آنکه مطرب، بزند به تار چنگی
من از این خوشم که چنگی، بزنم به تار مویی..

#آسمان من...